Thema: Bomen Natuur

Een goede lijst laat een schilderij vaak beter tot zijn recht komen en kan het beslist een toegevoegde waarde geven. Maar uiteraard is het een persoonlijke keuze.

De Herfst

De herfst is de mooiste van de vier seizoenen,
boodschapper voor de koude winter die nadert.
Vol trots toont ze haar prachtige kleuren,
schittert als een pauw voordat zij haar takken ontbladert.

De herfst is mysterieus, soms een grauwe deken.
Soms ook omsluit mist de ochtendschemer als een prooi.
Maar als de zon doorkomt en waterdruppels verdampen,
ontstaat een kleurige regenboog als diamanten zo mooi.

De herfst is in de woeste strijd vol regen en stormen
de mediator tussen zomerwarmte en winterkou.
Ze laveert vol overgave tussen deze beiden,
waardoor ik nog meer van haar hou.

Een nieuwe dag

De warmte van de vorige dag
stijgt in een nevel van dauwdruppels
boven het water uit

Grijpgrage  hangende takken
proberen haar te vangen
maar krijgen geen kans

De eerste zonnestralen
doen de druppels verdampen
Een nieuwe dag kan beginnen

Ruimte

Is ons land te klein
omdat we met zovelen zijn?
De wegen zijn overvol,

met lange files betalen wij de tol.
De lucht is doordrenkt van CO2,
zelfs in de polders valt het nog niet mee.

Rijen bomen met grijpgrage takken
proberen de laatste schone lucht te pakken.
Maar op de lange rechte wegen is geen auto te zien.

Is er dan toch nog ruimte om te delen misschien?

Eén distel

Eén distel in een veld met rozen

is als een foute gedachte
waar je niet voor hebt gekozen

Als in de herfst de bladeren verkleuren
en de ranken kaal en lelijk zijn,
hoeven we niet te treuren
want in de flessen is nog voldoende wijn.

Vroeger hebben we hier gezwommen,
feest gevierd  en wijn gedronken.

Nu is het een modderpoel
vol insecten en waterplanten.
Alleen eenden zwemmen er nog rond.

Ik durf het water niet meer in,
bang voor wat er zich in de modderpoel verschuilt
en voor de donkere schaduw van de bomen.

Maar toch wat is het er mooi nu de zon door de takken schijnt
en de bomen zich spiegelen in het water

Dit is mijn boom.
Zijn stam is grillig en oud,
maar zijn hart bestaat uit levend hout.

Mijn stamboom.
Verschillende takken zijn helaas al dood,
maar er ontspringen nieuwe loten, sterk en groot.

Mijn levensboom.
De boom met kennis van goed en kwaad.
Als ik het niet begrijp, geeft hij mij goede raad.

Mijn winterboom.
Ik zie hem door het raam in de achtertuin.
De lucht is prachtig maar zijn takken zijn kaal en bruin.

Mijn lenteboom.
Een merel zit op zijn kruin te fluiten.
De bladeren ritselen in de wind, ik kan weer naar buiten.

Dit is mijn boom.
Elke dag, bij weer en wind,  kijkt hij me aan
en ik kijk naar hem als ik voor het raam ga staan.

Soylend Green

In 1973 kwam de sciencefictionfilm Soylent Green uit.
Ik heb de film in die tijd gezien en hij heeft zoveel indruk op me gemaakt dat hij de inspiratie is geworden voor dit schilderij.
Het verhaal speelt zich in af 2022 en dat is dus over bijna zeven jaar.
Het lukte me niet een schilderij van mooie natuur te maken want in 2022 zou daar niets meer van over zijn.
De mensen die in het overbevolkte New York leefden hadden enkel nog kleine vierkante wafeltjes als voedsel en dat in de kleuren rood, geel en groen.
De groene wafeltjes waren zeldzaam maar waren dan ook het meest voedzaam.
Er werd al dan niet vrijwillig euthanasie gepleegd waarbij de mensen op hun sterfbed nog even mochten genieten van hoe de aarde er vroeger (1973) heeft uitgezien. De menselijke resten werden vervolgens verwerkt tot de groene wafeltjes.
De hoofdpersoon ontdekt dit, wordt opgejaagd maar weet de bevolking van zijn ontdekking op de hoogte te stellen.

Wist je trouwens dat er nu een product met de naam Soylent als maaltijd vervanger leverbaar is? Huiveringwekkend.

https://www.youtube.com/watch?v=SVpN312hYgU