Thema: Gebouwen

Dit schilderij stond al een paar jaar in de kast. Ik was er niet gelukkig mee, te donker en de compositie beviel me niet. Toen ik op het idee kwam om voor een deel van het raam een vitrage te schilderen werd het opeens heel anders en veel beter, Nu mag het van mij op de website staan,

Straatschilderrijmpje

Ik heb ooit geleerd:
drie penseelstreken en dan weer kijken,
drie stappen afstand nemen
om te zien of het ergens op gaat lijken.

Zoek de horizon
ook als je hem niet ziet.
Hij zit ergens op ooghoogte,
maar hoe ik ook kijk, ik zie hem niet.

Het begin van een schilderij
is altijd het moeilijkst voor mij.
Maar daarna gaat het vanzelf,
ik schilder maar raak en voel me vrij.

Het winterdal

Diep en somber is het dal.
Ik weet dat de zon hier ’s winters niet komen zal.

Hoog in de bergen zie ik hem wel stralen,
maar het is uren klimmen om één straaltje op te halen.

Ik ben te moe om steeds omhoog te lopen,
daarom blijf ik op zijn warmte hopen.

Ik weet, ik zal op de lente moeten wachten
en omsluit de zon tot die tijd in mijn gedachten.

Wonen aan het water

Ze woonden graag op stand
en dan het liefst nog aan de waterkant.

Alhoewel onze aarde voor 71% met water is bedekt
is er niet makkelijk een plekje te vinden in een AAN HET WATER PROJECT.
Appartementen aan het water zijn relatief gezien duur
voor een eenpersoons flat betaal je al gauw een belachelijke huur.

Toen hoorden ze dat er in Italië een nieuw(water) project was opgezet
Ze schreven zich direct in, want zoiets zochten ze nu net.

De prijs was goed, dit appartement konden ze echt betalen
maar toen ze eenmaal waren verhuisd moesten ze vreselijk balen.
De kamers werden zelfs overdag elektrisch verlicht
want naar buiten toe was er helemaal geen zicht.

De les die ik u hierbij wil lezen is “geniet van wat u nu al heeft”
want ik verzeker u dat status op termijn geen innerlijke vreugde geeft.

De oude stad

La Vieille Ville is oud en moe.
Middeleeuws zijn haar fundamenten en kasseien.
Oud is al het hout waarvan ze is gebouwd.

Elke dag weer wordt ze geleefd en beleefd.
Toeristen slijten een spoor in haar huid van klinkers.
Het geroezemoes op straat klinkt door tot diep in haar oude fundamenten.

Ze is oud en moe, verlangt naar vergankelijkheid.
Maar naar haar wordt niet geluisterd.
Haar lot is eeuwig te bestaan.

Het valt niet mee een oude stad te zijn.

Waterdruppel in de Seine

Als waterdruppel had ik gehoopt iets van de schoonheid van Parijs te mogen aanschouwen
maar ik drijf in de rivier en zie helemaal niets van al die prachtige oude gebouwen
De Seine sleurt mij mee langs hoge kale muren
ik ben te klein om er overheen te kunnen turen

Het enige dat ik zie zijn in lompen gehulde mensen
slapende clochards die ik een beter leven zou wensen
en verderop zie ik nog een boekenstal staan
maar lezen kan ik niet, dus wat heb ik eraan

De vele bruggen die ik passeer zijn wel wonderschoon van vorm
en beneden me hoor ik de metro grommen als een ondergrondse regenworm

Ja Parijs is werkelijk een prachtige stad
Liever was ik een regendruppel geweest, dan had ik er meer aan gehad