Thema: Boten water lucht
Afmeting: 15 x 150
Ondergrond: paneel
Type: Acryl
Status: Meerpaal met aan iedere kant een schilderij van een watervogel N.T.K.
Gedicht/tekst:
Paal 150 x 15 op iedere kant beschilderd met een watervogel.
De paal heb ik gemaakt voor de expositie van Kunst in Laren, waar ruim dertig kunstenaar een paal hebben omgetoverd in een kunstwerk. Watervogels gaven mij altijd rust, vooral als ik na een gevecht met de wind de haven had bereikt en was aangemeerd aan één van de meerpalen, waar ook de watervogels een rustplaats hadden gevonden.
De expositie is in de kloostertuin van het Brinkhuis in Laren te zien van 31 mei tot 12 september 2025 (het Brinkhuis is op zondag gesloten)
hieronder het verhaal met welke gedachtenkronkels de meerpaal tot stand is gekomen
Toen ik hoorde over de palen expositie had ik nog geen idee wat ik ermee zou willen.
Maar onlangs had ik in opdracht een smal schilderij gemaakt van een aalscholver op een paal. Het schilderij was 20 cm breed en 70 hoog. Dat gaf voor mij de doorslag om mij op te geven voor dit project, want als ik een mooi schilderij van 20 cm breed kon maken dan kon ik ook wel vier kanten van 15 cm beschilderen.
En zo begon het idee te groeien. Het schilderij dat ik al eens had gemaakt, was prachtig maar had een vrij sombere achtergrond. Mijn meerpaal moest kleurrijker worden en ik dacht aan de prachtige zonsopkomst die ik laatst boven het water had gefotografeerd. Om meer éénheid te krijgen bedacht ik dat lucht en water rondom de paal door moesten lopen en dat op iedere kant van de paal een watervogel op een paal zou moeten zitten. Ik heb dus al eens een aalscholver op een paal geschilderd, maar jaren geleden heb ik ook een schilderij gemaakt met een meeuw op een dukdalf. Ook daarvan was de achtergrond donker, waardoor de witte kleur van de meeuw mooi uit de verf kwam. Dat schilderij was 80 cm breed. Hoe zou dat staan op een paal van 15 cm breed? Twee ideeën zaten nu in mijn hoofd, maar het moesten 4 schilderijen gaan worden. Een aanvliegende meeuw die rust op de paal zoekt, dat leek me wel wat. het ‘paalzitten’ was ineens geen voorwaarde meer.
En nummer 4 dan? Ruim 50 jaar heb ik gezeild en onze boot aan meerpalen vastgelegd. De watervogels zwommen dan altijd langs de boot of zaten op een meerpaal. In het voorjaar was het altijd een drukte van belang met de baltsende futen rond de boot. Maar het allermooiste moment kwam daarna. Het zien hoe vader en moeder fuut voor hun kinderen zorgden. De kleintjes op de rug van moeder en pa druk met eten brengen. Dit moest schilderij 4 gaan worden en dan maar met een lege paal in het water.
Maar hoe zou dit er uit gaan zien? Zou het geen rommelige paal gaan worden?
Dus de iPad er bijgehaald en een foto van de kale paal gemaakt. De vier kanten van de paal naast elkaar gezet en de foto van de zonsondergang ingevoegd. Vervolgens de eerder geschilderde vogels uit de foto’s van mijn eerdere schilderijen geknipt en in de juiste verhoudingen op de vier kanten van de paal gezet. Net zolang op de iPad geknutseld en de verhoudingen aangepast, totdat de compositie naar mijn zin was. Vervolgens de uitkomst op een A4tje geprint en met wat vouwen en plakken stond de mini-paal op tafel.
Toen was het tijd om de echte paal te gaan bewerken. Schuren, gronden met witte grondverf op waterbasis en hem naar de schilderezel verhuizen.
Het leuke van schilderen met verf is, dat het altijd weer wat anders wordt dan gepland.
Ik denk altijd, laat de verf zijn werk maar doen en daar geniet ik van.
Het plan en de compositie waren immers al gemaakt en het tekenen, mengen van de kleuren en schilderen is het volgende proces. Ik heb dagen achter mijn ezel gezeten en iedere dag dat water en lucht, vogels en palen verder uit de verf kwamen was voor mij een feestje.
De schilderijen waren klaar, de onderkant was als meerpaal in de bruine verf gezet maar het witte vlak boven de schilderijen was groter geworden dan ik in eerste instantie had gepland.
Dit vroeg om een tekst. Een leuk idee vond ik toen dat de bezoekers rond de paal moeten lopen om de tekst te begrijpen. De tekst moest ook het gevoel van rust weergeven dat ik meestal had als we na een gevecht met de wind eindelijk waren aangemeerd. En wat was er dan leuker om ook mijn achternaam in de tekst te verwerken. vogels – zoeken – rust na – storm
Ik schilder graag met grote kwasten en niet te precies. Het schilderen van de letters vond ik misschien nog wel het moeilijkste van het hele werk.
Toen die tekst was geboren wist ik het zeker. De paal mag niet worden verkocht en komt na het einde van de expositie waarschijnlijk naast onze voordeur te staan. Liefst iets schuin zodat je de zon in twee schildervlakken ziet opkomen. Een naambordje hebben wij nog nooit op de voordeur gehad en dat is nu dan ook geregeld.
PS: Toen de palen in de kloostertuin werden geplaatst ging dit noodzakelijkerwijs met grof geweld.
Met een grote moker en een plankje op de kop van de paal werden ze met de pinnen en al in de grond geslagen. Bij die van mij ging het mis, want de palenzetter sloeg met een grote klap naast het plankje op de kop van de paal. Ik kon zelf letterlijk ook wel in de grond zakken, want een deel van de boven- en zijkant van de paal viel in splinters op de grond. Dit was drie dagen voor de opening van de expositie. Voor mij geen vernissage maar restauratie dus. Met houtlijm, plamuur en overschilderen heb ik het nog net op tijd kunnen repareren. Het mooie is er een beetje vanaf, maar ik troost me met de gedachte dat er geen meerpaal bestaat zonder butsen van boten die er tegenaan zijn gevaren.
Henk Storm
